vrijdag 8 augustus 2014

Eindelijk naar Costa Rica

Donderdag ben ik bezig geweest met spullen klaarleggen voor de koffers. Tom had nog gewerkt en was om half 5 thuis. We pakten samen de koffers in en vertrokken om half 8 van huis nadat we thuis boerenkool met worst gegeten hadden. We namen afscheid van Sebastian en reden naar Düsseldorf. We checkten in bij  het Van der Valk hotel en kregen een mooie kamer met uitzicht op de 14e verdieping. 


Het hotel zag er erg modern uit en de auto konden we parkeren in de Tiefgarage . Omdat we via het internet geboekt hadden kregen we een voucher voor een gratis drankje en gingen heerlijk buiten op het terras genieten van een biertje en een wijntje.  Er kwam een aardige ober een praatje met ons maken, hij woonde in Heerlen en werkte nu tijdelijk hier. Op de kamer gingen we nog lekker in bad met jacuzzi en rond half 12 gingen we slapen. Dit is wel een relaxte manier om de vakantie te beginnen.




In plaats van een shuttle busje zou er een taxi komen en deze hadden we rond kwart over 6 besteld en nadat we om half 6 opgestaan waren, dronken we een kopje thee op de kamer en reden naar het vliegveld. Voor het inchecken naar de USA was nu een aparte balie i.v.m. Esta. Het inchecken ging snel, we hebben nu 2 koffers van 23 kg en een extra lege tas bij ons. 


We moesten een poosje wachten op mijn rolstoel en net  toen Tom even buiten was om een sigaartje te roken kwam er een medewerkster aan. Zij vertelde dat ze de hele tijd bij ons bleef tot aan het vliegtuig. Dat had ik niet verwacht maar hierdoor gingen we wel snel door de douane. Ze volgde steeds de borden Priority Lane, nu was het nog niet zo druk op het vliegveld maar toch. Bij het fouilleren wilde ik al opstaan maar ook dit hoefde niet. Wel wennen hoor.
Ze parkeerde ons bij het restaurant Marche waar we een broodje wilden eten. We spraken af dat zij om 8.20 uur weer bij ons zou zijn. Het boarden zou vanaf half 9 beginnen.




Nadat we een lekker Duits broodje met ham en kaas gegeten hadden reed ze ons al naar het vliegtuig en konden we al instappen. Het toestel was nog helemaal leeg, een vreemd gezicht.




Uiteindelijk vertrok het toestel pas om 10 uur i.p.v. om 9.15 uur, dus best wel te laat. Onze overstap in Miami is maar 2 uur dus we hoopten dat we toch op tijd zouden landen.
De service aan boord was fantastisch. We kregen heel vaak drinken, ook flesjes water, een zakje koekjes en de keuze vandaag was Pasta of Kip in Jalapeno saus.


Zoals gewoonlijk vonden we het niet zo lekker en aten wat muizenbeetjes. Later in de middag kregen we nog koude quiche en pasta. Ik vond alleen de crackers met smeerkaas erbij lekker. De beenruimte viel wat tegen vond ik en de man voor mij had iedere keer zijn stoel in de laagste stand waardoor het schermpje met films boven op mijn neus zat. Ik vermaakte me met lezen op mijn e-reader, films kijken o.a. Last Vegas en Go for it. Het lukte ons nog aardig om te slapen dus dat was wel fijn. De laatste 2 uur begon ik het zitten behoorlijk zat te worden en deed mijn middel en onderrug pijn.
We zouden landen rond half 2 en waren rond kwart voor 2 bij de landingsbaan maar helaas maakte het vliegtuig een doorstart en bleven we nog een hele poos cirkelen boven Miami.  Na de landing stond er in de slurf al een rolstoel voor me klaar en gingen we langs een apart deel door immigrations. Het was een behoorlijk lange wandeling hier naar toe dus ik was wel blij dat ik kon zitten en niet snel hoefde te lopen. we moesten nog een poos wachten op andere families met een rolstoel. Er werden totaal geen vragen gesteld en we kregen de stempels al snel. Voor het eerst hadden we ingevuld dat we food bij ons hadden, een stuk kaas en allerlei snoep, maar hier werd verder niet naar gevraagd.
Hierna liepen we naar de bagageband en zagen na een hele poos onze twee koffers gelukkig verschijnen. Deze namen we mee om bij Connecting Flights weer af te geven. Toen Tom vroeg of ze de vlucht wel gingen halen van 15.45 uur, het was inmiddels 15.15 uur, werd ons direct verteld dat we de vlucht zouden missen en ons naar de American Airline balie moesten begeven om een andere vlucht te boeken. Ik zag het direct al somber in, straks zouden we nog in Miami moeten overnachten en ik wil naar mijn kind!
Gelukkig was er plek op de vlucht van 19.50 uur en we kregen nieuwe boarding passen en nieuwe labels voor de koffers. Er werd weer een nieuwe rolstoel voor me geregeld maar nadat we 10 minuten hadden zitten wachten zei ik tegen Tom dat ik liever gewoon weg wilde om wat te eten en te drinken zonder dat er iemand bij je blijft. Het is tenminste een wereld op zich als je dit allemaal zo meemaakt in een rolstoel. Wat een personeel loopt er ook rond op de vliegvelden om mensen te begeleiden.
Tom ging even roken buiten en ik stuurde Nathalie een sms dat we niet om 16.15 uur bij haar zouden zijn maar om 20.35 uur. Dat vond ze natuurlijk ontzettend jammer maar was ook wel blij dat we die avond al zouden komen. Ze was al in het airport hotel en zou wat gaan eten bij Denny’s. Wij dronken eerst een lekkere cappuccino bij Starbucks en pinden gelijk wat Amerikaanse dollars.  Ook kochten we voor Nathalie een plakje lemon cake die ze besteld had, haha.
Omdat ik wel trek gekregen had haalde Tom een Whopper voor me bij Burger King maar zelf hoefde hij niet. Toen hij terugkwam zei hij dat een maaltijd goedkoper was dus hij at de frietjes en we dronken er cola bij. 

Het wachten op de vlucht duurde erg lang en op een gegeven moment wist ik niet meer hoe ik zitten moest, alles deed me pijn en ik wilde eigenlijk lekker languit op een bed liggen. 




Het toestel was totaal niet vol en we hadden enorm veel beenruimte, dat was wel fijn. We gooiden onze leuning naar achter en konden gelukkig nog een poosje slapen. Ook hier kregen we formulieren aan boord om per persoon en één per familie in te vullen. In de slurf stond een aardige man klaar met een rolstoel voor me en ook de vrouw bij Immigrations was ontzettend vrolijk en lachte de hele tijd vriendelijk. Dat is in Amerika wel eens anders.
Bij de bagageband pakte Tom een bagage karretje en onze koffers waren ook meegekomen. Toen we eenmaal buiten waren zagen we Nathalie al direct staan, wat was ze bruin en wat zag ze er goed uit. We waren zo blij elkaar weer te zien en te knuffelen.





We bedankten de rolstoel man en gingen wachten op het busje van Thrifty die ons naar de autoverhuur zou brengen. Nathalie had contact met ze opgenomen om door te geven dat we later aankwamen en zo geregeld dat we later opgehaald zouden worden. We werden afgezet bij het kantoortje en moesten allerlei papieren invullen. Via Peter hadden we een speciaal tarief gekregen en we kregen een koelboxje mee. Buiten stond er een mooie zwarte Toyata Rav4 voor ons klaar, het nieuwe model en Tom was er erg happy mee.
Een medewerker liep met ons mee  naar buiten om eventuele schade aan de auto te noteren. We moesten hier wel om lachen want in Amerika staat de auto gewoon voor je klaar met sleutels er in en kun je wegrijden.





Nathalie ging voorin zitten bij Tom zodat zij NATIgatie kon spelen en wees ons zo de weg naar het hotel. Het was wel jammer dat we nu in het donker aankwamen maar wel ontzettend leuk om alle bekende plekjes van de foto’s te zien in het echt.
We maakten kennis met Anne, de andere stagiaire, en met Peter de eigenaar. Nathalie bracht ons naar onze kamer en we kletsten honderduit. Nadat we nog even een drankje in de rancho gedronken hadden zochten we na een verfrissende douche snel ons bed op.



We lagen dus om 22.15 uur Costa Ricaanse tijd in bed, dat was in Nederland kwart over 6 dus precies 24 uur later nadat de taxi ons opgehaald had zijn we gewoon in Costa Rica.




23 opmerkingen:

  1. Wat een enorme lange dag. Maar jullie zijn bij je kind! Heerlijk. Ik moet zeggen zoals ik het lees is alles wel keurig geregeld zo met die rolstoelen en hulp van het personeel. Gelukkig konden jullie nog met een volgende vlucht mee. En ik hoop dat jullie de eerste nacht goed hebben geslapen. Lekker dicht bij Nathalie. Onwijs veel plezier daar met elkaar. Ik lees lekker mee. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat is zeker een lange dag, fijn dat je nog wel dezelfde dag door kon. Een hele fijne vakantie!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. zo Anita wat zullen jullie happy zijn!! Heerlijk om je meisje weer in je armen te sluiten..... Maar wat een monsterreis, je zult wel helemaal kapot zijn. Ik gun je heerlijke weken samen met Tom en Natalie, ik lees vanuit Florida lekker mee!!
    Have Fun!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. De reis snel vergeten en nu lekker met z'n drieën er van gaan genieten. Ik denk dat jullie veel mooie momenten zullen beleven.

    Gr. Ronald

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo, wat een reis zeg!!! Maar jullie zijn er!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat was wel ff bijten zo'n lange reisdag, maar gelukkig zijn jullie nu weer bij Nathalie.
    Nu kan de "fun" beginnen. Ga er lekker van genieten!
    Gr.Yvonne en Rob

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een hele reis maar nu lekker genieten met zijn 3en

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Poeh wat een reis, goed dat je het zo hebt volgehouden zeg. Nu lekker vakantie vieren !

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Genieten...jullie zijn gewoon nu heerlijk bij jullie "babygirl" hahaha, maar wat heb je daarvoor moeten afzien, ik kan me maar een klein beetje voorstellen hoe je rug moet hebben gevoeld om in zo lang in dezelfde houding te moeten zitten pfft, petje af hoor!
    Snel deze lange dag vergeten en vanaf nu gewoon heerlijk genieten van je kind, en het mooie landschap...Enjoy!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een lange reis, fijn dat er zoveel aandacht voor je was. Knap zoals je het hebt volgehouden. Heerlijk je meisje geknuffeld. Geniet ik ben heel benieuwd naar alles. Overigens helemaal stoer dat je nu al je blog klaar hebt!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Fijn dat jullie er nu "eindelijk" zijn. Zit je al lang in het toestel, maakt die nog een doorstart ook :-) Het grote genieten gaat nu beginnen. De groetjes en ga jullie volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Pff lange trip Anita, maar gelukkig zijn jullie er nu.
    Het genieten kan beginnen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Jee wat een lange trip, maar dat is snel vergeten denk ik toen jullie Natalie zagen. Fijn dat je een rolstoel had en veel hulp. Nu lekker genieten!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Eindelijk, jullie zijn er. Wat een lange reis! Nu gaat het genieten beginnen. Heel veel plezier met elkaar!! Groetjes. ine.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Jullie zijn er. Het grote genieten gaat beginnen. Pluk de dag.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. WOW ! Wat een reis. Zeer vermoeiend maar dat kan je nu allemaal inhalen. Heel veel plezier en lekker genieten....

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat fijn dat de reis goed gegaan is en jullie nu samen met Nathalie kunnen genieten van al het moois daar. Heel veel plezier!

    Groetjes,
    Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat een lange reis maar gelukkig zijn jullie aangekomen in Costa Rica. Onderweg zijn jullie goed geholpen en dat lijkt mij toch ook wel een hele opluchting. Had nooit verwacht dat jij ooit eens aan de fastfood van Burger King had gegaan ;-)

    En dan nu lekker genieten....

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat een mijl op zeven jullie reis zeg, maar ik denk dat je dat gelijk vergat toen je de big smile van Nathalie zag. Nu lekker genieten!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ik hoop dat de lange reis met het missen van de vlucht snel vergeten is. Nu gaan jullie lekker genieten met jullie dochter

    BeantwoordenVerwijderen
  21. O wat heerlijk om je meisje weer te knuffelen! Forget the trip and have fun fun fun!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Vervelend dat jullie een latere vlucht naar Costa Rica moesten nemen, maar fijn dat jullie er nu zijn. Ik heb een paar weken geleden Nathalies blog gelezen, wat leuk om daar stage te lopen. Een hele fijn vakantie met jullie dochter.

    groetjes,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Na alle vertragingen kan dan nu eindelijk de vakantie beginnen! Geniet er van :-)

    BeantwoordenVerwijderen