Back to reality

Maandagmorgen ging om 2.45 uur de wekker. Ik ging me snel douchen en reorganiseerde de koffers. Tom stond vlak erna op. Nathalie had in een andere kamer geslapen en kwam al kijken of we wakker waren.

Ze maakte nog een kopje thee klaar en daarna sleepten we onze bagage naar de poort. Het taxibusje was er om half 4. Er reed nog een ander gezin mee naar het vliegveld.

Op het vliegveld aangekomen liepen we eerst naar de balies om vertrekbelasting te betalen. Dit is 29 dollar per persoon, anders mag je het land niet uit. We waren precies op tijd want later stonden er steeds lange  rijen. Het Juan Santamaria International airport is een mooi modern vliegveld. Een vrouw van American airlines hielp ons om boarding passen uit te printen, dat was online niet gelukt.

Als eerste ging Nathalie inchecken, zij vliegt eerst naar Miami, dan door naar Madrid en dan naar Düsseldorf. Ze kreeg alle drie de boarding passen al. In Miami moet ze de koffer even ophalen maar daarna wordt deze doorgelabeld naar Düsseldorf.

Tom en ik hadden de schoenen, boeken en jassen in een aparte tas gedaan en hadden nog 2 koffers, dus 3 stuks bagage in totaal.

Met de service kaart van Air Berlin mag je 32 kg per persoon meenemen. Nu zeiden ze bij American airlines dat dit niet hun regels waren en dat de extra tas 200 dollar zou kosten.  Wat een stom  gedoe zeg als je op de heenweg al 32 kg hebt dan heb je dit op de terugweg toch ook?

We haalden toen alles uit de extra tas en propten het in de koffers erbij. Een paar boeken deed Tom nog in zijn handbagage. Eerst dachten we dat de tas niet meer zou passen maar die paste ook nog dus nu hadden we 2 zware koffers, hier keken ze even van op maar ze mochten mee. We hadden de oude laptop die Nathalie gebruikt had ook in de koffer gedaan want dat scheelde haar weer gewicht en rompslomp bij immigratie.

Tom ging even buiten roken en Nathalie en ik keken rond bij wat souvenir shops.  Daarna gingen we langs de controles, ook hier schoenen uit, riemen af, horloges af, laptop uit de tas. Bij Tom stond er op de boarding pass pre check en dat betekende dat hij geen schoenen uit hoeft en door kan lopen, dat heeft hij iedere keer. Waarom hij dat heeft is de grote vraag.

We hadden trek gekregen en zagen in de food court een Cinnabon. Hier zijn we in Amerika nog nooit geweest maar vonden het er altijd lekker ruiken. Nathalie en ik deelden een classic bon, deze was nog warm en lekker, maar wel machtig.

Mijn naam werd omgeroepen bij het boarden omdat  er bij mijn naam een notitie staat dat ik een rolstoel nodig heb. We mochten toen als een van de eersten het toestel in. Voor je aan boord ging werd je handbagage door medewerkers nagekeken, je moest zelf je tas open doen en zij bekeken alles met handschoentjes aan. Als je op het vliegveld water gekocht had kon je het hier dus weer inleveren.

We zaten met z’n drieën op een rij, dat was wel leuk.  We doezelden alle drie nog een beetje weg tijdens de vlucht..
Bye, bye Costa Rica.

Het vliegtuig  vertrok op tijd om 6.20 uur en we landen in Miami om 10.50 uur lokale tijd.

De vliegtijd was ongeveer 2,5 uur., in Miami is het twee uur later dan in Costa Rica.
In de slurf stond er een medewerkster met een rolstoel met mijn naam erop voor me klaar. Op Miami airport moet je grote afstanden lopen en lang wachten in de rij bij customs dus dat was wel fijn. Er stond een rij van hier tot Tokyo voor de douane maar er is een speciale rij voor mensen met rolstoelen. Hier stonden ongeveer 12 rolstoelen voor me. De douane beamte vroeg naar de "main reason of our trip?" en of we vandaag Florida al weer verlaten. We wilden antwoorden dat we best langer zouden blijven maar helaas zit dit er niet in.

We haalden de koffers op maar gaven deze nog niet af bij connecting flights, en gaven het blauwe formulier af. We wilden gaan proberen of het mogelijk was dat Nathalie met ons mee vloog direct naar Düsseldorf in plaats van de tussenstop in Madrid.
De man van American Airlines die ons hielp wat uiterst behulpzaam en vriendelijk en zei dat hij dacht dat het ongeveer 200 dollar zou kosten. Dit was wel een hoop geld maar zou ontzettend veel rompslomp en tijd schelen. Hij ging alles intoetsen in zijn computer en bellen en toen kwam hij op 620 dollar, 250 van American Airlines en nog eens 370 van Air Berlin. Dat vonden we toch echt iets te gek, hier heb je een nieuw ticket voor. Dus helaas laten we alles maar zoals het is en zal Nathalie om 18.15 uur vliegen en wij om 16 uur.
We leverden toen wel onze koffers in bij connecting flights en bedankten de rolstoel medewerkster.
Tom ging naar buiten om te roken en wij liepen naar Starbucks. We namen een cappuccino en een strawberry frappucino en deelden een stuk lemon pound cake.

We besloten op een gegeven moment om maar achter de douane te kijken of daar nog iets te beleven viel. Door mijn kraag kregen we voorrang in de rij en  konden door immigratie. Tom had ook hier een pre-check. Er kwam een medewerkster naar me toe om mijn kraag te onderzoeken op drugs. Ze haalde er een papiertje langs die door een scan moest.

Nathalie zou vertrekken van de D pier en wij de E pier en gelukkig lag dit bij elkaar in dezelfde vleugel.
Tom en zij liepen samen naar de gate waar zij zich later moest melden, dit was een hele lange gang. Ik bleef op ze wachten in de gang en om de haverklap stopten er van die elektrische karretjes of ze me moesten helpen.

In de wieltjes zie ik luiaard bekkies, haha.

Nathalie bleef eerst nog een hele poos bij ons. Omdat ze hartige trek gekregen had haalde ze een peperoni pizza bij Pizza Hut. Er werden net verse breadsticks gebakken en die lustte ik wel. We kregen een bonnetje om ze ietsje later op te pikken. Hadden ze per ongeluk twee porties aangeslagen en de pizza niet, dus Tom en ik zaten goed. Ze waren erg lekker en goed heet.

Om half 4 werd mijn naam weer omgeroepen en kon ik op een speciale rolstoelplaats gaan zitten om als een van de eersten te boarden. Nathalie mocht hier niet bijblijven omdat zij een andere boarding pass had.

We liepen toen met haar mee om afscheid te nemen, dat viel niet mee. Nathalie huilen, ik huilen, tot morgenmiddag, heel raar. Maar ja, we wisten al die tijd al dat haar ticket anders was dan die van ons. Wij hadden pas veel later besloten om haar op te zoeken in Costa Rica. Het was al fijn dat we allemaal tegelijk vlogen vanuit Costa Rica.

Tom en ik gingen als eersten aan boord en hadden nog volop ruimte in de opbergbakken boven ons. Wat een heisa is dat toch altijd als je ziet wat alle mensen meezeulen, erg vermakelijk om te zien.

In plaats van om 16 uur vertrok het vliegtuig pas om 16.45 uur, het toestel stond heel lang te wachten om op te stijgen bij de startbaan. Al vrij snel kregen we drinken en daarna de maaltijd. Tom koos de macaroni-cheese en ik kip in South-western saus, maar dit was niet te eten. De koolsla en het aardbeiengebakje gingen nog wel als je het wegspoelde met een wijntje.

We keken films op eigen schermpjes en lazen wat. Verder hebben we nog aardig kunnen slapen. Tom kon niet echt lekker zijn benen kwijt en vond de stoelen vervelend zitten, maar op een gegeven moment lag hij toch keihard te snurken. Ik had allerlei kussens in mijn rug en op mijn zitting en dat ging wel.

We landden om 7.10 uur in Düsseldorf, dus 10 minuten later dan gepland. Dat had hij mooi ingehaald.

We waren blij dat we weer konden lopen en gelukkig zijn de afstanden niet zo gigantisch op Düsseldorf airport. Ik friste me even op, tanden poetsen, en daarna gingen we de bagage ophalen.

Een koffer draaide al een poosje rondjes maar Tom herkende hem niet, er zat allerlei plakband omheen dat deze "Inspected by customs" was. Ben benieuwd of we er thuis nog een brief in aan treffen. De andere koffer kwam ook snel.

We aten een broodje met een kopje thee en koffie en gingen daarna naar de taxistandplaats. Onze bagage paste bij diverse auto’s niet achterin en we moesten wachten op een grotere taxi.

Bij Van der Valk ging ik nog even naar het toilet en Tom haalde de auto uit de parkeergarage en rond 9 uur gingen we op weg. We kregen om half 10 een berichtje dat Nathalie veilig geland was in Madrid en nu moest wachten tot half 1 tot ze door kon naar Düsseldorf.

Niet veel later belde Sebastian, hij was met Hannelore onderweg naar CentrO Oberhausen en zou daarna Nathalie gaan ophalen.

Ik had het heel koud gehad in het vliegtuig en het weer in Duitsland was ook niet om over naar huis te schrijven, 13 graden en regen. Het omgekeerde van Costa Rica met 31 graden.

In de auto begon ik ook te niezen en te snotteren, hopelijk word ik niet verkouden.

Om kwart voor elf waren we weer thuis waar gelukkig het zonnetje scheen. 's Middags gingen we de koffers uitruimen en deden nog een klein dutje. Er zat inderdaad een briefje in de koffer dat deze gecontroleerd was maar er was niets uit. We hadden o.a. een klein zip-lock zakje met zand erin zitten van het strand en dat lag bovenop. Misschien dat ze gedacht hadden dat dit iets speciaals was! Wij verzamelen zand van stranden waar we geweest zijn.

Hier volgt het verslag van Nathalie;

Nadat we afscheid genomen hadden ben ik langzaam richting mijn gate gelopen. Ik had een gate wijziging gekregen, in plaats van D25 vertrok ik vanaf D22, dit was nog verder lopen.

Ik heb nog een leesboek gekocht bij een boekenwinkel  en wat chips, m&m’s en een flesje water. Het eten in het vliegtuig is meestal niet echt lekker dus nu had ik iets voor de lekkere trek.

De jongen achter de kassa vroeg waar ik naar toe moest en vond 3 vluchten achter elkaar erg veel. Ik had maar langer in Miami moeten blijven zei hij.

Ik ben bij de gate gaan wachten. De vlucht was overboekt en ze zochten 4 personen die hun stoel af wilden geven in ruil voor 1000 dollar, een overnachting, eten en dezelfde vlucht een dag later. Het is dat ik nog een vervolgvlucht had vanuit Madrid anders was het een verleidelijk aanbod.

Rond half 6 begonnen ze met boarden en ik zat op stoel 29H, aan het gangpad. Het was weer een oud toestel zonder eigen schermpjes. Ik zat naast een jongen die niet heel spraakzaam was en hij is ook de hele vlucht niet opgestaan uit zijn stoel.  We vertrokken mooi op tijd en de vlucht zou ongeveer 8 uur duren. Een uurtje na het opstijgen kregen we het eten, kip of pasta. Ik koos voor pasta, dit was ravioli met kaas en tomatensaus. Ik moet toegeven dat dit best smakelijk was.

Na het eten ben ik gaan slapen en ik heb ongeveer 4-5 uur geslapen, nou ja, meer dommelen en soms echt slapen. Een uurtje voor het landen werd het ontbijt geserveerd, een croissantje met jam en wat yoghurt. De vlucht ging best wel snel vond ik en om half 9 waren we geland op Madrid.

Er werd in het vliegtuig wat omgeroepen over mensen met een connecting flight waar zij heen moeten gaan, dit verstond ik niet door alle herrie dus ik heb het bij de service desk op het vliegveld gevraagd. Omdat mijn vlucht pas om half 1 vertrekt was de gate nog niet bekend maar ik moest de borden voor gates H, J en K volgen en hier de schermen voor departures in de gaten houden. Ik moest door een paspoort controle heen, mijn tassen door de scan en ik door een poortje. Na de controle ging ik met de tram naar het andere deel van het vliegveld en hier kwam je op een gegeven moment uit bij alle winkels en restaurantjes voor de gate.  Ik vond het vliegveld heel erg mooi maar wel groot en onoverzichtelijk.

Ik was wel toe aan een kopje thee en wat lekkers. Ik kocht voor mezelf bij Paul, een boulangerie/patisserie een kopje thee, mini pain au chocolat en een stokbroodje tonijnsalade. 

Aangezien ik lang moest wachten ben ik op de i-pad de film Safe haven gaan kijken om de tijd door te komen.  Pas om 12 uur was de gate bekend en hier liep ik dan ook snel naar toe.

Bij de gate aangekomen stond er nog geen toestel maar deze arriveerde niet veel later.  Vertrek om half 1 ging nu niet lukken maar het viel mee want om 1 uur vertrokken we al van de gate. De vlucht zou 2 uur duren en ik zat bijna helemaal achteraan op stoel 26D, wederom bij het gangpad. Ik had echter geluk want op de twee stoelen naast me kwam niemand zitten dus ik ben bij het raam gaan zitten, benen op de stoelen en even lekker naar buiten kijken door het raam. Het was een mooi gezicht om over Europa te vliegen.  De vlucht ging lekker snel en bij Düsseldorf aangekomen hingen de wolken laag en regende het, welkom thuis, haha. We moesten het vliegtuig uit via een trap en werden met een bus naar de bagagebanden gebracht in het Schengen gedeelte. Het duurde wel een half uur voordat de koffers eindelijk kwamen maar toen de band rolde kwam die gelukkig vrij snel. Het kan dus wel goed gaan met 2 keer overstappen, ik had sommige kleding die ik absoluut niet kwijt wilde raken al in mijn handbagage gedaan voor alle zekerheid. Ik liep langs de douane en had niets aan te geven, ook al had ik dit wel dan zat er helemaal niemand. Achter de douane stonden Sebastian en Hannelore op me te wachten met een leuke ballon en als verrassing was mijn oom Wilco ook gekomen, erg lief.

Nadat we even hadden staan kletsen zijn we naar de parkeergarage gelopen om naar de auto te gaan, ik was erg moe en wilde graag naar huis. In totaal had ik meer dan 30 uur gereisd.

Het was druk onderweg en we hebben er ruim 2 uur over gedaan om thuis te komen. Pfff… maar wat een fijn gevoel na zo’n lange reis. Ik heb even wat post gekeken, o.a. 2  Delicious tijdschriften en een boek van school. Ik ben lekker gaan douchen en hierna hebben we patat gegeten, mmm, lekker weer een frikandel en kroket. We hebben voor Sebastian en Hannelore een luiaard knuffel als souvenir en ik ben lekker op tijd gaan slapen in mijn eigen bed, heerlijk.

Zo komt er toch echt een einde aan mijn avontuur van 7 weken door Costa Rica. Ik heb ervan genoten, nieuwe ervaringen opgedaan en ik vond het heerlijk om even weg te zijn uit je dagelijkse ritme van school. Ik ben nog t/m zondag vrij en moet maandag helaas weer beginnen. Nog even relaxen en leuke dingen doen en dan begint het ‘echte’ leven weer.

Ik wil iedereen ook nogmaals bedanken voor de leuke reacties op mijn blog en ook op het blog van mam.

Wellicht tot een volgend avontuur! Groetjes, Nathalie

Ik werd dinsdagmiddag al gebeld of de injectie (X-geva, botversterker) die ze morgen zouden komen geven ook vanavond zou kunnen. Mijn vaste prikster is op vakantie en dit was een invalster. Ik vond het prima. Zo is het gewone leventje weer begonnen. A.s. vrijdag heb ik een botscan en volgende week een nieuwe MRI en dan 2 weken later de uitslag, ik ben heel erg benieuwd of er nieuwe uitzaaiingen te zien zijn. Ik merkte wel dat de warmte ook veel goed deed voor mijn rug en het zwemmen voelde fijn. Hopelijk is alles stabiel en mag ik na september de kraag af. Sommigen hadden ook gevraagd of ik de kraag al minder droeg maar ik heb het onding steeds om gehad, alleen met zwemmen en voor de foto's deed ik hem af en toe af.

Om half 7 waren de kinderen weer veilig thuis en konden we elkaar eindelijk knuffelen.

We willen iedereen die meegelezen heeft heel erg bedanken, ook op het blog van Nathalie. Het was leuk dat er zoveel mensen reageerden met soms erg grappige reacties en dank jullie wel voor de complimenten.
We hebben een onvergetelijk mooie vakantie gehad en nu gaat het "gewone" leventje weer beginnen.
Maar gelukkig hebben we weer iets om naar uit te kijken want over 3,5 maand gaan we met de kerst naar Orlando met z'n allen. Hopelijk gaan jullie ons blog dan ook weer volgen. Tot een volgende keer!

Shoppen Multiplaza en Chili's

Ik had de wekker gezet op 6 uur en ging buiten op een ligbed even op mijn laptop. Ik probeerde in te checken bij American Airlines of Air Berlin maar dit ging niet en moest je op het vliegveld doen.

Ik las de vele leuke reacties op het blog en begon alvast met tafel dekken buiten.
We gingen eerst nog op ons gemak ontbijten en daarna rustig aan beginnen met koffers inpakken en spullen verzamelen.

Het is wel makkelijk dat we nog naar Dos Palmas gaan want nu kunnen we de spullen die over zijn meenemen naar Anna om te gebruiken.
Om 10 uur waren Jan en Sonya van het management bureau bij ons en kregen we de borg weer retour.
We kletsten een hele poos over alles wat we gedaan hadden en zij wonen hier nu 6,5 jaar en zijn ook zo dol op de restaurants in de omgeving.

De volgende huurders komen a.s. dinsdag en daarna is het huis volledig volgeboekt tot maart volgend jaar.
De maand maart schijnt de allerheetste maand te zijn en vaak regent het dan 6 weken niet.
Nadat we alle spullen ingeladen hadden gingen we onderweg naar San José. Het was razend druk met verkeer onderweg, dat hadden we niet verwacht op zondag. Ook heel veel vrachtverkeer en weg werkzaamheden.

We stopten in Jaco bij een winkelcentrum om daar wat koffie te drinken (van Subway) en we haalden een croissant met gele room bij de supermarkt. Er zat een heel leuk winkeltje waar we wat souvenirs kochten.

We moesten weer bij 2 tolpoortjes tol betalen.

Rond half 4 waren we bij Dos Palmas hotel en we werden hartelijk begroet door Peter en Anna.
Flor zit momenteel alleen bij het airport hotel want er zijn geen andere stagiaires. Vanaf september komen er 2 jongens stage lopen.

We zetten alle spullen op de kamer en reden naar Multiplaza shopping center. Voor San José kwamen we nog in een file terecht en het stortregende. Dit is wel een heel ander Costa Rica als wat wij afgelopen tijd meegemaakt hebben. We gingen eerst nog op zoek naar een Starbucks, deze zit niet in de shopping mall maar er buiten. Na even zoeken vonden we hem want we waren op zoek voor bekers van Costa Rica of San José voor Carla. Maar helaas ze waren hier niet te koop.

Multiplaza is een grote overdekte mall met heel veel Amerikaanse ketens, zoals Aeropostale, Tommy Hilfiger, Guess, Dairy Queen en nog veel meer.
Nathalie kocht nog een leuke blouse en vest bij Pull and Bear en we wandelden op ons gemak door de mall.

Ze kocht ook neusspray want haar oren plopten iedere keer in de bergen en dat zou niet fijn zijn met vliegen.
De shopping mall deed best wel Amerikaans aan maar de prijzen liggen hier wel hoger dan in Florida.
Nathalie had gelezen dat er een Chili's in de mall zat en toen we er langs liepen was het nog niet druk en gingen we de kaart even bekijken.

Ze werd helemaal enthousiast toen ze Mushroom Jack fajita's op de kaart zag staan. Die hebben ze in het restaurant in Orlando van de kaart gehaald en die vinden we zo lekker.
Vooraf bestelden we Spinach dip en Nathalie en ik namen de fajita's. Tom koos een salade met quesadillas en kip. Er stond wel een televisieschermpje maar hiermee kon je nog niet bestellen of afrekenen zoals in Amerika.

Het eten was heel erg lekker en het was leuk om even een Amerikaans vakantiegevoel te hebben.
Hierna bekeken we nog meer winkels en gingen op weg naar Thrifty om de huurauto weg te brengen.

Alles was in orde en de man bestelde een taxi voor ons. De chauffeur was nog nooit in de buurt van Dos Palmas geweest dus Nathalie wees hem de kortste weg.
We kletsten nog een poos met Peter en Anna en daarna ging ik lekker naar de kamer toe. Morgen om half 4 worden we al opgehaald door de taxi. Nathalie kletste nog even met Anna en maakte een beker thee voor me, daarna ging zij ook op tijd naar bed. Tom ging in de rancho nog een hele poos met Peter zitten kletsen.
Omdat het internet erg snel was in het hotel maakte ik toch alvast het verslag van vandaag.
De volgende blog komt vanuit Nederland, bedankt voor al jullie goede wensen.

Final day in paradise

Vandaag is het helaas onze laatste volle dag in de villa. Wat zullen we dit missen, daarom hebben we vandaag nog met volle teugen genoten. Van te voren hadden we niet gedacht dat de natuur hier zo mooi zou zijn en nu vooral in het regenseizoen is alles zo groen en alles bloeit en groeit.
We hebben het enorm getroffen met alle dieren die we tegengekomen zijn en hebben echt een onvergetelijke vakantie gehad op deze manier en het huis is natuurlijk fantastisch.
Dank jullie wel voor alle reacties op onze verslagen, dit is echt ontzettend leuk om te lezen. Volgens mij zijn we Costa Rica aan het promoten.

We waren allemaal wat later wakker vanmorgen en ontbeten rond half elf. Het weer werkte mee en het was een prachtige, zonnige dag. De blauwe lucht was heel mooi met de wolken.

Iedereen deed lekker waar hij/zij zin in had en aan het eind van de middag begonnen we met wat spullen bij elkaar te verzamelen voor de koffers. We hebben op de heenweg een extra tas meegenomen en die kunnen we nu mooi vullen met schoenen en boeken.

Toen ik op een gegeven moment binnen kwam moest ik wel heel erg lachen om Tom die probeerde nu het luchtbed weer leeg te laten lopen. Het duurde net zo lang als het opblazen, haha.

Na het douchen reden we naar Uvita waar we geld pinden en nog wat water kochten.
Het water uit de kraan is ook drinkbaar maar wij vinden het toch een veiliger idee om tanks met water te kopen. Het geld is hier erg fleurig en verschilt van grootte.

We tankten de auto nog een keer vol en reden naar het restaurant Citrus. Dit restaurant vonden we erg leuk en zeer geschikt voor de laatste avond.
Tom en Nathalie hadden geitenkaas salade vooraf en ik zalmtartaar.
Als hoofdgerecht kozen we eensgezind allemaal de filet mignon funghi, erg lekker.

 Als dessert namen we citroenmousse, cheesecake met passievruchtencoulis en chocolademousse.

Er kwam nog een Nederlands echtpaar met 2 kinderen maar die spraken geen woord Spaans en het Engels snapten ze ook niet goed. Ze waren zo luidruchtig en deden zo arrogant tegen het personeel, je schaamt je dat je dan Nederlander bent. Ze vroegen van alles over de kaart en wilden bijvoorbeeld rozemarijn aardappels zonder rozemarijn en biefstuk met champignonsaus zonder de saus maar wel apart pepersaus in een schaaltje, pff.
Wat zijn wij dan makkelijk en lusten alles haha. Dit was een leuke afsluiter van ons verblijf hier.

Morgenochtend zijn de mensen van het management bureau om 10 uur bij ons om uit te checken.
Daarna gaan we naar San José waar we nog willen gaan winkelen in een shopping mall. We moeten zondagavond de huurauto inleveren en gaan dan maandagmorgen met een taxi naar het vliegveld.
De volgende update zal dus waarschijnlijk komen als we weer thuis zijn.

Corcovado National Park en alleen thuis

Om kwart voor zes ging de wekker al vanmorgen. Tom en Nathalie gaan vandaag naar Corcovado National park om een tour te doen. Omdat deze tour uit 2 hikes van twee uur bestaat is dit te vermoeiend voor mij en ga ik niet mee en blijf lekker thuis genieten.

Corcovado Nature Tour Details

The Corcovado National Park Full Day Nature Tour departs from Punta Uvita at 7:15 AM and arrives approximately 1 ½ hours later at San Pedrillo Ranger Station in the Corcovado National Park. Upon arrival you will prepare for two guided nature tour hikes along two different trails and observe beautiful flora and fauna. Each hike takes around 2 hours. During the hikes you will be able to see many mammals such as spider, howler, and white-faced monkeys, sloths, coatis, raccoons, and tapirs as well as a great variety of birds, plants, and trees with over one hundred years of existence and in danger of extinction. After the first hike, we serve a picnic lunch near the San Pedrillo ranger station and then we begin the second trek. During boat transit from Punta Uvita to Corcovado National Park you may observe whales, dolphins, turtles, marine birds and fantastic views of the southern pacific Osa coastline. The boat returns from Corcovado and arrives to Punta Uvita at 4:00 p.m.

Ze moesten zich om 7.15 uur bij het kantoortje van Bahia tours melden waar we van de week ook geweest zijn voor de walvistour.

Nadat ik ze uitgezwaaid had begon ik eerst aan het verslag van gisteren.

Ondanks dat we niet veel gedaan hebben vind ik het toch leuk om foto's bij het verslag te plaatsen en het uploaden duurt best lang. Maar ik ben allang blij dat we wifi hebben zo hoog in de bergen en verlaten van jan en alleman.
De toekans, papegaaien en andere tropische vogels vlogen vandaag weer af en aan en ik genoot van alles om me heen.
De poolguy kwam langs om het zwembad schoon te maken maar we konden niet echt praten met elkaar, hij sprak Spaans en ik Engels, maar met handen en voetenwerk kom je een heel eind.

Ik ben blij dat het terras overdekt is want ik kan niet goed tegen de zon en hou dus niet zo van zonnebaden. Ik ben meer "Made for the Shade".
Ik draaide weer wat wassen en tussen de middag maakte ik een tosti klaar in de koekenpan.

Verder heb ik lekker liggen lezen en internetten en zo nu en dan liggen drijven in het zwembad.

Hier vertelt Nathalie hun verhaal.
Vanmorgen moesten we ons om kwart over 7 al melden bij het kantoor van Bahia Adventures. Na een snel ontbijtje zaten we om half 7 in de auto. Eenmaal bij het kantoortje aangekomen moesten we nog even wachten op twee andere mensen en toen vertrokken we weer richting Marino Ballena National park waar de boot klaar lag. We hadden toevallig dezelfde kapitein als de vorige keer maar wel een andere gids.
Het zou ongeveer 1,5 uur varen zijn naar Corcovado national park maar de zee was erg ruig. Dit had niets voor mam geweest.
Uiteindelijk hebben we er ruim 2 uur over gedaan. Onderweg hebben we nog wel walvissen gezien en dat geweldig.
Het was bewolkt toen we vertrokken maar des te meer we richting het park kwamen des te zonniger het werd.
We zouden een trail gaan lopen van 2,5 uur en hier dan allerlei dieren zien. De plek waar het ranger station ligt, er zijn er in totaal maar 3 in het hele park, is echt schitterend. Mooi strand, blauwe zee, palmbomen. Papa en ik hadden allebei een beetje een Expeditie Robinson gevoel.

We vertrokken voor de hike en moesten hiervoor eerst een riviertje oversteken. De natuur is echt mooi met veel soorten bloemen, bomen en planten. De trail was goed te lopen alleen het pad was soms een beetje slipperig. We kwamen verschillende dieren tegen waaronder kikkers, leguanen, vleermuizen, vogels, spinnen, apen, deze keer de Howler monkey en de Spider monkey die door de boomtoppen slingert, een wilde kalkoen, ara's en luiaards. De luiaards hingen hier echter als een bolletje in de boom, dus we zijn blij dat we die goed gezien hebben bij Manuel Antonio. De gids legde veel uit over de flora en fauna en was ook niet bang om even een hagedis vast te pakken.

De trail ging ook een stuk over het strand, wauw!
Hij vertelde o.a. dat de kokosnoten die hoog in de boom hangen lekker kokoswater hebben maar geen smakelijk vruchtvlees en de kokosnoten die op de grond liggen hebben juist lekker vruchtvlees.

Crocodile tree vanwege de stekels

Termieten

Boomkevers

De foto's van de dieren en de natuur spreken voor zich.
Na de trail stond er bij het ranger station een lunch klaar en vanaf de picknick tafel had je een fantastisch uitzicht over de oceaan. Er stond allerlei lekkers klaar zoals rijst, brood, salade, beleg, fruit en drinken.
Omdat de boottocht vanmorgen langer geduurd had was er geen tijd om vanmiddag nog een trail te lopen en vertrokken we na de lunch met de boot weer terug.

Toekan

Long nosed bat

Garlic tree

Wild turkey

Great owl butterfly

Luiaard

Violaceous Trogon

Spider monkey

Nu kwamen we onderweg ook weer walvissen tegen maar ook false killer whales, een kleinere soort walvis en dolfijnen. Het was echt een prachtig gezicht.
We bleven hier een poos rondvaren.
Des te meer we richting onze bestemming kwamen des te bewolkter het werd en het begon ook te regenen. Om 5 uur waren we weer terug bij het strand.

Filmpje van de boottocht.

Hier gaat mijn verhaaltje weer verder.
Uiteindelijk waren ze om kwart voor 6 thuis, ik begon me net een beetje zorgen te maken want ik had ze rond 5 uur verwacht. Ik had vandaag een paar keer richting Corcovado NP gekeken en had de indruk dat het daar erg bewolkt zou zijn. Dit was niet zo want zij hebben de hele dag mooi weer gehad en bij mij is het al met al maar een uurtje zonnig geweest en de rest van de dag bewolkt met zo nu en dan een buitje.

Nadat ze uitgebreid verteld hadden gingen ze douchen en daarna reden we naar het restaurant Azul waar we nog een keer een tafeltje gereserveerd hadden. Dit was niet nodig geweest want we waren weer de enigen in het restaurant.
We hadden ook graag het restaurant Ylang Ylang willen proberen, dit is een Indonesisch restaurant van Nederlandse eigenaars die heel goed schijnt te zijn, maar iedere keer als we belden om te reserveren kregen we de melding dat ze gesloten zijn.

De ober deed weer erg zijn best en kwam iedere keer een gezellig praatje maken. Hij probeerde zijn Engels te oefenen, zo vroeg hij op een gegeven moment; I have a question for you!
Wij dachten al, oh jee nu komt het. Zegt hij; Where do you live? Hier moesten we wel om lachen want we dachten dat het iets bijzonders zou zijn.
Hij vertelde dat er morgenavond 200 gasten in het hotel zouden komen want dan is er een wijnfestival waar de restaurants uit Ojochal met stands komen te staan. Dat is een heel verschil met vanavond, hihi.

Humus met pita brood

Goat cheese ravioli met pesto

Red snapper with Jalapeno saus

Souvlaki met tzatziki

Het smaakte erg goed. Toen we afscheid namen kwamen er gelukkig nog meer gasten aan.

Thuisgekomen stortte Nathalie helemaal in en ging direct naar bed. Tom dronk nog een kopje koffie maar verdween om half 10 ook naar de slaapkamer waar ik hem al heel snel hoorde snurken.
Ik begon alvast met het uitzoeken van de 400!! foto's die ze vandaag gemaakt hadden voor het blog.